Wiele z opisanych symptomów: krytycyzm, postawa obronna, złe wspomnienia, dojmujące poczucie samotności, próby rozwiązania problemu bez udziału partnera, życie obok siebie, a nawet pogarda - w rozumieniu autorki tekstu - są obecne w parach, które zgłaszają się na wspólną terapię, często traktowaną jak ostatnia deska ratunku dla związku. Dla mnie jednak czynnikiem świadczącym o rokowaniach dla danej pary jest chęć rozwiązania impasu, motywacja do zmiany. Istotne jest też z pewnością nasilenie doświadczanych trudności. Poza tym, mogą pojawić się inne kluczowe dla konkretnej pary sprawy wpływające na decyzję partnerów o pozostaniu w związku lub rozstaniu. Paradoksalnie, zgodnie z ludowym porzekadłem, "co nas nie zabije, to nas wzmocni" - znalezienie rozwiązania kryzysu umacnia związek.