DobryPsycholog.pl

Stykam się na co dzień z tematem depresji, zarówno w Pracowni Diagnozy, Terapii i Edukacji "Balans" jak i w Szpitalu im. św. Barbary w Sosnowcu, w którym pracuję. Badam konsultacyjnie między innymi na oddziale toksykologii, gdzie trafiają nastolatki po podjętych próbach samobójczych poprzez zażycie leków. Wielu tych prób można by uniknąć, gdyby wcześniej udało się wychwycić objawy i zaproponować skuteczne leczenie. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne wprowadza użyteczny podział na depresję epizodyczną, która jest poważną, występującą okresowo chorobą i dystymię, która jest trwalszym schorzeniem. Depresja epizodyczna objawia się smutkiem, pustką i brakiem radości życia prawie codziennie przez co najmniej dwa tygodnie. Zwyczajowe, codziennie wykonywane czynności przestają sprawiać choremu przyjemność. Można doświadczać uczucia beznadziei, poczucia winy oraz nawracających myśli o śmierci. Zdolności decyzyjne i koncentracja uwagi stają się ograniczone. Przed osiągnięciem dorosłości można doświadczać irytacji i fizycznych objawów depresji takich jak problemy ze snem, zmęczenie, niepokój, niski poziom energii i niechciana utrata wagi. Aby móc postawić diagnozę depresji epizodycznej, wszystkie objawy muszą powodować zaburzenia w codziennym funkcjonowaniu przez okres co najmniej dwóch tygodni. Dystymia charakteryzuje się objawami depresyjnymi występującymi przez większość dni na przestrzeni dwóch lat ( choć w przypadku dzieci i nastolatków próg ten obniża się do jednego roku ). Depresję u dziecka łatwo jest przeoczyć. Szczególnie u maluchów poniżej siódmego roku życia. Warto być uważnym na takie objawy jak przygnębienie, poczucie pustki ( "czuję się strasznie samotny"), problemy z pewnością siebie, wycofanie i utratę zainteresowań, skłonność do irytacji. Szczególnie potrzebna jest uważność na dolegliwości fizyczne u dziecka pomimo wykluczenia przyczyn pochodzących z ciała i zdrowia somatycznego ( bóle głowy, brzuszka). Należy być czujnym w przypadku nawracających problemów ze snem i apetytem. Dodatkową podpowiedzią są uczucia członków rodziny malca czy nastolatka. Brak aktywności młodego człowieka z jednoczesną skłonnością do irytacji, obserwowalny smutek dziecka są trudne do wytrzymania dla innych członków rodziny, budują napięcie. Bardzo ważnym i niepokojącym objawem są wszelkie komentarze na temat zrobienia sobie krzywdy, ślady samookaleczeń. Pamiętajmy, że samobójstwa są najczęstszą przyczyną śmierci wśród nastolatków. Na poziomie biochemicznym depresja jest wynikiem zaburzenia genetycznego dotyczącego funkcjonowania prawej ciemieniowo-skroniowej części kory mózgowej, spowodowanego zbyt małą ilością noradrenaliny wydzielanej przez nerwy w tzw. miejscu sinawym do kory mózgowej, a także zbyt małą ilością serotoniny wydzielanej przez przyśrodkowe jądra szwu do kory mózgowej. W tym kontekście sprawdza się rolę wybranych hormonów. Skuteczne leczenie depresji dziecka lub nastolatka obejmuje pracę z psychologiem, dostosowanie środowiska szkolnego oraz leczenie farmakologiczne. Depresja jest aktualnie bardzo częstym schorzeniem Do 20 % dzieci zmaga się przed osiągnięciem dorosłości z depresją epizodyczną. Dobra wiadomość jest taka, że u około 90 % dzieci w ciągu roku następuje remisja objawów. Niestety u ponad połowy choroba powraca. Pamiętajmy, że depresja powoduje bardzo trudne do zniesienia uczucie pustki. Wymaga to od nas najwyższego stopnia empatii wobec dziecka. To realne cierpienie, które wymaga aktywnego leczenia i pomocy.