DobryPsycholog.pl

Walentynki – dla jednych święto zakochanych, mile spędzony czas z drugą osobą, romantyczne chwile przy blasku świec, przyjemny wieczór w zaciszu domu. Dla innych może to być jednak czas kłótni, niespełnionych oczekiwań, zawodów i zadawania sobie pytań – co zrobić, aby „żyć długo i szczęśliwie” w związku? Co takiego robią pary, które po wielu latach bycia razem wydają się być wciąż zadowolone? Co zrobić, aby związek się udał i trwał do końca naszych dni? Czy sypiącą się relację można jeszcze uratować? Takie same pytania zadaje mi bardzo wiele par przychodzących na terapię, nie tylko w połowie lutego. Czy jest jakaś jedna recepta na udany związek? Oczywiście nie, ale na pewno można wskazać, co udaje się w szczęśliwych związkach, jakie praktyki sprawiają, że ludzie są ze sobą pomimo trudności i upływu lat. Jestem przekonana, że rozpowszechniając tę wiedzę, można uratować wiele związków. Miłość budujemy na wzajemnym poznaniu Jedną z zasad udanego małżeństwa, według Johna Gottmana – profesora psychologii na Uniwersytecie w Waszyngtonie, jest nieustające tworzenie „mapy świata” partnera. W skrócie – budowanie wiedzy o partnerze, interesowanie się tym co myśli i czuje. Wiedza ta jest cały czas rozwijana, dzięki czemu staje się coraz bardziej szczegółowa. Pary wykorzystują ją we wzajemnych relacjach. Mąż wie, który dres jest ulubionym dresem jego żony i podaje jej go, kiedy ta wraca po długim dniu do domu. Kiedy żona zamawia pizzę, domawia sos czosnkowy, bo wie że jej partner go bardzo lubi. Mąż przygotowuje żonie herbatę z miodem i imbirem, kiedy ta wraca ze spaceru z psem. Nie musi go o to prosić, ponieważ on już wie, że jest to jej ulubiony napój w zimowy wieczór. Tego typu niby drobne elementy budują bliskość i zaufanie. Wymagają skupienia uwagi na drugiej osobie, zainteresowanie się jej potrzebami i wykorzystania posiadanej wiedzy. Relacja zbudowana na zainteresowaniu, uważności na partnera i otwartej rozmowie będzie miała większą szansę przetrwać trudne momenty w życiu – jak narodziny dziecka, chorobę, zmianę pracy. Prof. Gottman w swoich badaniach wykazał, że pary, u których po narodzeniu dziecka wzrosła satysfakjca ze związku, stosowały praktykę budowania mapy świata partnera. Jak to zrobić? Bardzo ważne jest, aby pomimo wielu obowiązków partner był zawsze na pierwszym miejscu. Żeby znaleźć czas na rozmowę, pomimo zmęczenia i natłoku zadań. Dobrą praktyką jest wychodzenie tylko we dwoje np. raz w tygodniu do restauracji, kawiarni i rozmowa – o aktualnej sytuacji politycznej, tym co grają w kinach i teatrach, o pogodzie. Rozmawiamy o tym, co lubimy, czego nie, do czego dążymy itd. Na końcu artykułu możecie znaleźć przykładową listę tematów. Poniżej kilka praktycznych wskazówek: 1. Ustalcie wspólnie termin, godzinę i miejsce spotkania. Może to być jedno stałe „Wasze” miejsce, możecie też zmieniać je co tydzień (np. w jednym tygodniu miejsce wybierasz Ty, w następnym partner) – w zależności, jakie są Wasze preferencje. 2. Na czas spotkania wyłączcie Internet w telefonie i wyciszcie dzwonki. Jeżeli macie dziecko, spróbujcie mu załatwić opiekę, tak aby w tym czasie skupić się tylko na sobie. 3. Przykładowe tematy możecie wcześniej przygotować i zabrać ze sobą na kartce. Pierwsze spotkanie i rozmowa mogą być trudniejsze. Może wydawać się, że cała ta sytuacja jest sztuczna. Jednakże gdy już rozpoczniecie rozmowę, z biegiem czasu będzie ona coraz bardziej naturalna, swobodna i spontaniczna. Być może w ogóle nie będziecie potrzebować przykładowych tematów, bo one same będą się pojawiać w trakcie rozmowy. 4. Bardzo istotna jest wzajemność. Ważne jest, aby obie strony były skupione na sobie, każdy z partnerów wypowiedział się na swój temat, ale też zadawał pytania do tego, co mówi druga osoba. 5. Możecie wszystkie tematy omówić na jednym spotkaniu, albo skupić się na jednym/ kilku wybranych. Przy każdym punkcie możesz zadać pytanie partnerowi, czy on wie, jaka byłaby Twoja odpowiedź. Budowanie mapy świata nie musi koniecznie oznaczać wychodzenia do restauracji – dopasujcie aktywność do Waszych preferencji. Ważne, aby mieć przestrzeń do rozmowy i słuchania. Może to być wycieczka rowerowa, w góry, wspólne kolacja ugotowana w domu, piknik czy spacer. Warto jednak wprowadzić tę aktywność na stałe do Waszego kalendarza. Poniżej znajdziecie przykładową listę tematów do rozmów. Czasami może się wydawać, że są to podstawowe kwestie, o których Wasz partner na pewno wie. Gwarantuję jednak, że zdziwicie się, jak często coś co wydaje się oczywiste dla jednej strony, dla drugiej już takie nie jest… - Najbliżsi przyjaciele, za co ich cenimy, co w nich nas denerwuje - Wrogowie – kto jest wrogiem, kto chce mi zaszkodzić - Muzyka – ulubiony zespół, instrument, kompozytor, piosenka - Co mnie aktualnie stresuje - Marzenia – największe niezrealizowane marzenia, te, które chciałbym zrealizować kiedyś/ w najbliższym czasie, ukryte marzenia, - Rodzina – kogo w rodzinie lubisz najbardziej i za co, kogo lubię najmniej i dlaczego - Ulubione – kwiaty, posiłki, kolor, miejsca, ubrania, buty, kosmetyki, prezenty, dyscyplina sportowa, film, ćwiczenia, książki, zwierzęta - Czego boję się najbardziej, co byłoby dla mnie największą katastrofą - W czym czuję się najlepszy, w czym niepewnie - Wspomnienia – najmilsze z dzieciństwa, najmilsze chwile spędzone razem, najlepsze wakacje - Preferencje – jak lubię spędzać wieczory, wakacje, jak lubię spędzać weekendy - Jak się uspokajam? - Praca – co lubię w swojej pracy, a czego nie, w czym czuję się dobry, co chciałbym poprawić, jaka jest moja wymarzona praca, gdzie widzę siebie za 5/10 lat - Smutki – co mnie smuci, co jest moją największą troską, jak przezywam smutek, jakiego wsparcia wtedy oczekuje Budowanie mapy świata partnera tylko jedna z zasad udanych małżeństw i sama jedyna nie zagwarantuje długotrwałej relacji, ale na pewno uczyni ją bardziej prawdopodobną. Jeśli jesteście ciekawi innych zasad udanych małżeństw, to zachęcam do lektury książki „Siedem zasad udanego małżeństwa” lub do odwiedzin bloga dostępnego na stronie www.manufakturazmiany.pl Źródło: Gottman J.M, Silver N., Siedem zasad udanego małżeństwa, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2014.