DobryPsycholog.pl

Polacy należą do społeczeństwa raczej ponurego i niezadowolonego. Jak ktoś nas pyta o samopoczucie to wypada odpowiedzieć „po staremu”, „tak sobie”. Lepiej nie epatować zadowoleniem czy dobrym samopoczuciem. Mamy problem z wiarą we własne siły i raczej wolimy kierować się przekonaniem, że nasz los zależy od zewnętrznych czynników niż nas samych. Dlatego też, polscy rodzice mają spory problem z budowaniem pozytywnej samooceny u dzieci, która wielu kojarzy się z próżnością i egocentryzmem. Wolimy dzieci skromne i posłuszne. Oczywiście skromność i posłuszeństwo zapewniają rodzicom spokój w procesie wychowawczym, dużo większym wyzwaniem są dzieci ruchliwe i ciekawskie. Jednak czy skromny i posłuszny dorosły ma szansę na sukces zawodowy? Niestety, pracownik który nie potrafi wyznaczyć swoich granic, argumentować swoich pomysłów i realizować ich, nigdy nie osiągnie sukcesu, a raczej czeka go frustracja i złość. Jasne sytuację i jasne granicę Budowanie wysokiej samooceny rozpoczynamy w momencie, gdy stawiamy dziecku jasne granice. Dziecko musi wiedzieć co wypada na imieninach u babci, a czego nie wolno. Rodzic nie może pozwalać na wszystko, musi uczyć i nagradzać za pozytywne zachowania oraz karać za niewłaściwe postawy. Przy czym bardzo ważne jest, aby przygotowywać dziecko do nowych sytuacji, np. zanim wyjdziemy po raz pierwszy do restauracji, należy wyjaśnić co w tej restauracji będzie się działo, jak należy się zachować, a jakie zachowanie jest niedozwolone. Jeśli w domu pozwalamy na bieganie wokół stołu podczas posiłku, tego samego zachowania możemy spodziewać się w czasie obiadu poza domem. Więcej przeczytasz na http://psychologszkolny.pl/pozytywna-samoocena-ma-znaczenie/